stage begonnen!!

Gelijk werd de informatie om mijn oren geslingerd. Wat had deze patiënt bijvoorbeeld aan zijn been? Wat zeiden ze allemaal (het meeste was Zwitsers Duits)? En nog veel meer vragen natuurlijk. De patiënt had zijn onderbeen gebroken ( Fibula en Tibula fractuur) en daarom had hij een fixateur externe. Een fixateur externe is een systeem van stalen pinnen en een geraamte waarmee dat dan aangedraaid kan worden. Dit systeem zorgt ervoor dat de botten tegen elkaar aan staan en dat de beweging van de botten voorkomen wordt. Het doel is dan ook om de breuk te laten helen. 

Voordat ik maar kon bedenken dat deze patiënt het erg had stond ik bij de buurman in de kamer. Deze patiënt had een linker Tibiafraktuur en een rechter femurfraktuur (onder -en bovenbeen). Een typisch voorbeeld van een traumatologische patiënt zei mijn begeleider. Daarnaast had hij ook een thoraxtrauma en een frontotemporale bloeding en schedeltrauma. Daarom had deze patiënt dus ook 2 fixateurs externe, zuurstof, een drain, vacuum pomp en een centraal veneuze katheter met morfine en een verblijfskatheter.

Het was zoveel informatie voor mij dat de eerste dag voorbij is gevlogen! vandaag was het mijn derde volle dagdienst en nu gaat het allemaal wat makk

elijker. Het valt me op dat ik gelijk zoveel mag doen. Op mijn tweede dag vroegen ze of ik ook een wond wilde behandelen. En nu, vandaag, heb ik bijvoorbeeld 4 medicatieoplossingen klaargemaakt met antibiotica intraveneus, de infuussystemen voorbereid, de infuussystemen aangesloten aan het infuus, de druppelsnelheid elke keer op de hand ingesteld, de controles gedaan naar tensie, saturatie, hartfrequentie, temperatuur, capillare refill (in de tenen vanwege de breuk), gevoelsvermindering en de DOS (delirium oberservation scale). Man wat is dat leuk en leerzaam en interessant!! 

Ook ben ik regelmatig alleen naar de patiënten om ze in de rolstoel te helpen, te ondersteunen met de ADL en om spuitpompen/ PCA (persoonlijke morfinepomp) en controles uit te voeren. 

Kortom, nog geen week later heb ik al zoveel geleerd en gedaan! De afdeling zit zo vol met spanning en het is totaal niet wat ik me ervan had voorgesteld. Er liggen eigenlijk toch vooral traumatologische patiënten die zo'n complexe zorgvraag hebben. De patiënten komen soms gelijk vanaf de intensive care naar ons, als ze nog maar net stabiel zijn. 

Na een trauma komt er nog zoveel meer bij kijken dan iemands gebroken been, er kan echt iets vitaals stuk zijn, waar wij verpleegkundigen dan weer op moeten letten en zien te voorkomen. 

Trombosepreventie, ademhalingsdepressie voorkomen, Bloedingen, veel pijn enz... Klinkt een beetje gek misschien maar ik vind het nu al helemaal geweldig (alleen voor de patiënten wat minder). Ik kan hier zeker heel erg veel leren en verheug me erop om deze patiënten zelf ook te kunnen helpen en het toch een beetje makkelijker voor ze te maken.